กระโดน

ชื่อวิทยาศาสตร์	Careya sphaeice Roxb.
ชื่อพ้อง	Careya arbasea Roxb.
ชื่อวงศ์	LECYTHIDACEAE
ชื่อสามัญ
ชื่ออื่นๆ
จันทบุรี หูกวาง ภาคเหนือ ปุยขาว, ผักฮาด ภาคเหนือ, ภาคใต้ ปุย ภาคใต้ ปุยกระโดน กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี ขุย ละว้า-เชียงใหม่ พุย กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน แซงจิแหน่, เส่เจ๊อะบะ
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์	ไม้ต้น สูง 8 - 20 ม. แตกกิ่งก้านเป็นพุ่ม เปลือกต้นสีน้ำตาลอมเทา แตกเป็นสะเก็ดเป็นชิ้นบางๆ ใบเดี่ยว ออกเรียงเวียนถี่ที่ปลายกิ่ง รูปไข่กลับ กว้าง 8 - 14 ซม. ยาว 15 - 30 ซม. ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนใบสอบแหลม ขอบใบจักตื้นๆ แผ่นใบค่อนข้างนิ่มเรียบ สีเขียว ดอกออกเป็นกระจุกตามปลายกิ่งที่ไม่มีใบ ดอกสีเขียวอ่อนหรือสีเหลือง กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง ปลายแยก 4 แฉก สีเขียว หนา กลีบดอก 4 กลีบ บาง หลุดร่วงง่าย เกสรเพศผู้จำนวนมาก ผลรูปกลมรี ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 5 - 8 ซม. ผิวเรียบ เปลือกหนา ผลมีเนื้อสีเขียว สุกเป็นสีน้ำตาล เมล็ดแบน สีน้ำตาล มีหลายเมล็ด
ประโยชน์ทางยา
ดอก เป็นยาบำรุงกำลังหลังจากการคลอดบุตร แก้หวัด แก้ไอ ชุ่มคอ ใบ มีรสฝาด ใช้ใส่แผล ผล มีรสจืดเย็น เป็นยาช่วยย่อยอาหาร เปลือกต้น ใช้สมานแผล แก้เคล็ดเมื่อย แก้อักเสบจากงูกัด เมล็ด มีรสฝาด แก้พิษต่างๆ
DNA barcode	ตัวอย่าง
รูปภาพ
เอกสารอ้างอิง
ศูนย์พัฒนาตำราการแพทย์แผนไทย มูลนิธิการแพทย์แผนไทยพัฒนา. (2549). พฤกษชาติสมุนไพร. หน้า 37.