เอื้องสารภี

ชื่อวิทยาศาสตร์	Acampe rigida (Buch. - Ham. ex Sm.) P.F.Hunt
ชื่อวงศ์	ORCHIDACEAE
ชื่อสามัญ
ชื่ออื่นๆ
ภาคเหนือ เอื้องเจ็ดปอย, เอื้องดอกขาม เชียงใหม่ เอื้องช้างสารภี, เอื้องตีนเต่า
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์	กล้วยไม้อิงอาศัย สูงประมาณ 0.5 ม. ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปแถบกว้างได้ถึง 3.5 ซม. ยาวได้ถึง 20 ซม. ปลายใบหยักเว้าสองข้างไม่เท่ากัน ดอกช่อ แบบช่อแยกแขนง ออกที่ซอกใบ ยาวประมาณ 15 ซม. ดอกย่อยขนาดเล็ก กลีบเลี้ยงรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ กลีบดอกที่อยู่ด้านข้างรูปใบหอกกลับแคบกว่ากลีบเลี้ยง กลีบเลี้ยงและกลีบดอกที่อยู่ด้านข้างสีเหลืองแกมเขียว มีริ้วตามขวางสีน้ำตาลแดง กลีบปากสีขาวประม่วง เดือยรูปทรงกระบอกสั้น ผลแห้งแตก รูปทรงกระบอก ยาวประมาณ 6 - 8 ซม.
ประโยชน์ทางยา
ทั้งต้น ผสมลำต้นเอื้องกีบม้าใหญ่หรือม้าแตกคอกทั้งต้น ต้มน้ำดื่ม บำรุงกำลัง เจริญอาหาร
DNA barcode	ตัวอย่าง
รูปภาพ
เอกสารอ้างอิง
มูลนิธิมหาวิทยาลัยมหิดล. (2548). สารานุกรมสมุนไพร เล่ม 5 สมุนไพรพื้นบ้านอีสาน. หน้า 11.